Poprzednie części: od nowa
Od nowa
Bardzo ładnie przetrząsasz
ścieżki swe bezpowrotne.
Gdzieś tam wracasz do domu,
jak wspomnienie niechciane.
Kupisz bułkę i mleko,
bo to coś przypomina.
Nie wyciągniesz już serca
nawet wiosną w ogrodzie.
Zatracony w uczuciach,
smakach i oddechu —
na sam koniec,
nie wiedząc,
czemu tak się stało.
Może wrócisz i ze mną
powtórzymy to samo.
Komentarze (6)
" kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy.
i sen ma spokojny i szień nietęskliwy"
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania