Od życia ku śmierci.

Serce bije — przerażenie

Zagubionej mary

Wizją ostatniego objawienia.

W rękach dzierży przeznaczenie,

Odliczając rany

Do przyszłego ocalenia.

Zrzuca się w otchłań Acherontu,

Kiedy niewidoczne słońce

Zajdzie za brzeg horyzontu.

Ostrza chylą się ku sobie,

A bezcenne, nikłe życie

Spoczywać będzie w grobie

Łzy spadają, chlip, chlup,

Cztery po dwóch

A ostatni padnie trup.