Oda do miłości

Oda do miłości

Miłości, ty najpiękniejsza z uczuć,

Ty, co w sercach ludzkich płoniesz,

Ty, co natchnieniem jest dla poetów,

Ty, co szczęście dajesz i cierpienie.

Miłości, ty najpotężniejsza z sił,

Ty, co łączysz dusze i ciała,

Ty, co pokonujesz czas i przestrzeń,

Ty, co nie znasz granic ani reguł.

Miłości, ty najszlachetniejsza z cnót,

Ty, co szanujesz i współczujesz,

Ty, co przebaczasz i ofiarujesz,

Ty, co nie żądasz niczego w zamian.

Miłości, ty najwspanialsza z darów,

Ty, co ubogacasz i uszczęśliwiasz,

Ty, co nadajesz sens i wartość życiu,

Ty, co jesteś źródłem i celem istnienia.

Miłości, ty najdroższa z klejnotów,

Ty, co nie zblakniesz i nie zardzewiejesz,

Ty, co nie stracisz blasku i uroku,

Ty, co nie podlegasz modzie i rynkowi.

Miłości, ty najcenniejsza z dóbr,

Ty, co nie kupisz się za pieniądze,

Ty, co nie sprzedasz się za korzyści,

Ty, co nie wymienisz na nic innego.

Miłości, ty najpiękniejsza z uczuć!

O! Niech cię młodzi ludzie szukają!

Niech cię w swych sercach noszą i pielęgnują!

Niech cię w swych słowach wyrażają i śpiewają!

Miłości, ty najpotężniejsza z sił!

O! Niech cię młodzi ludzie podążają!

Niech cię w swych czynach okazują i dowodzą!

Niech cię w swych życiach realizują i spełniają!

Miłości, ty najszlachetniejsza z cnót!

O! Niech cię młodzi ludzie szanują!

Niech cię w swych stosunkach chronią i strzegą!

Niech cię w swych partnerach cenią i kochają!

Miłości, ty najwspanialsza z darów!

O! Niech cię młodzi ludzie przyjmują!

Niech cię w swych sercach otwierają i gościsz!

Niech cię w swych duszach zapraszają i mieszkasz!

Miłości, ty najdroższa z klejnotów!

O! Niech cię młodzi ludzie ubóstwiają!

Niech cię w swych oczach podziwiają i błyszczysz!

Niech cię w swych ustach całują i smakujesz!

Miłości, ty najcenniejsza z dóbr!

O! Niech cię młodzi ludzie doceniają!

Niech cię w swych rękach trzymają i pieścisz!

Niech cię w swych ciałach czują i rozkoszujesz!

Miłości! Miłości! Miłości!