oda do polskości
oda do polskości
Jakiż naród był ów dumny,
mężny, mądry i zaradny,
przeciwstawny i rozumny,
zdolny rzucać nić Ariadny.
Polskość, duma, patriotyzm,
walka, wiara i zwycięstwo,
zamienione na nepotyzm,
zaściankowość jak przekleństwo.
Kajać przyszło się nam światu,
kłaniać, kulić, zwykła potwarz,
solidarność do zaświatów,
nędza, bieda nam na ołtarz.
Już niezdolni do myślenia,
cholerny czas braku reakcji,
uśpiony w nicości istnienia,
podporządkowany zachodniej nacji.
Komentarze (4)
niejednego POpaprańca złości
Woleliby tu unijne peany,
jako obowiązek zadany
Wszak wstyd tu być Polakiem,
lepiej czuć się unijnym cherlakiem
Za polskość nikt orderów złotych nie daje
Ale za sprzedawanie Polski się dostaje
Jednak sami sobie zadaliśmy ten cios
Przez fałszywy wybór zgotowaliśmy ten los.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania