odbicie z księżyca

Wielka biała kula o tej porze roku

Wydaje się duża

Jak chmura zakrywa ją ciemność

To jakaś awaria inaczej wygląda zachmurzony księżyc

Czekam - to chyba jakaś makieta

Ale duża!!!

Teraz widać - krwawiący księżyc

Ze światłem popielatym opartym o cień Ziemii

Ależ płynie

Falują oceany i cały cień wygląda jak Ziemia

Tu kontynenty oceany i pracująca

Fala świetlna się

Udziela i mnie

Sparaliżowana zerkam przez obiektyw powiększalnika

Przenoszę się w odległą przestrzeń

Umysł wybiega tam gdzie cień

I tam gdzie odbicie

Widzę miłość

Czy wszyscy teraz zwiedzamy księżyc

Jeżeli tak to podróżujemy w czasie

Dziwnie by było gdyby zniknął

Czy efekt jego niebycia nastałby szybciej niż

zanik?

Jak długo wiedzielibyśmy obraz nieistniejącego księżyca?

Wielki Obserwator gwarantuje i tworzy

Rzeczywistość bo patrzy