Odląd

"Przerażasz nas, że dzień od nocy odróżniać mamy i rzeczy widzieć wyraźnie

Jakoż nam żyć bez mgły, którąśmy znal od dziecka?"

Jerzy Czech Anhelli

wersja testowa majaków: snuję się w gęstszym od kisielu

smodżysku. na środku czoła wyrasta licznik

z ostrą wskazówką. mierzę gęstość, odległości

dzielące ciebie ode mnie, nas od trudnej

do przekroczenia granicy, za którą rozpościera się

jasnota, swego rodzaju przestrzeń, gdzie

trwa wieczny dzień.

oczadzenie: myślę cyfrą i igłą na sprężynie.

kraina, w której panuje dzionek zdaje się być

zbyt odległa jak dla śmiertelników. można się tułać

i czterdzieści lat, jak motłoch z pewnej poświęconej książki,

kluczyć po dżunglach i pustyniach, wydeptywać

serpentyny na piaskach i w betonie,

a i tak umrze się będąc o pół kroku od drogowskazu

krzyczącego capsem TO TUTAJ.

mimo wszystko – idę! e tam, zaraz: prototypowy mit,

ułuda, której nie należy dawać wiary. a skąd!

to preludium. zaraz wyjdę z nieprzejrzystego dymu.

prosto w atrament, w bezksiężycową noc.

będę obijać się o ramiona, plecy innych ludzi,

przepraszać. zaliczę niejeden opeer.

besztany i opluwany, sklęty od najgorszych

nie raz i nie pięć zaliczę glebę.

może kiedyś trafi do mnie, że słońce wstało

parę godzin wcześniej, a nie widzę nic,

bo oślepłem od długotrwałego wpatrywania się

w gryzącą toń, upartego okadzania oczu.

jeśli nie – żadna strata. pozostanie patrzenie za pomocą

kłującej blachy, parszywe badanie nią wyziewów.

jedno wiem: cokolwiek robimy, każda zaistniała

w realnym świecie czynność jest zaprzeczeniem

kwadrylionów innych, które w tym czasie

nie miały miejsca.

drepczę przed siebie. a mógłbym siedzieć z tobą

na wersalce, oglądać duperelozy w tiwi.

albo wytłuc wszystkie szyby w domu, czy nasypać

kotom karmy, wziąć kąpiel, poczytać książkę.

kto pali alternatywne wersje rzeczywistości,

trujące, bogate w barwy, inne wymiary?

odpowiedź jest banalnie prosta. chcesz –

ukryję ją w obrazku.

w dawno nieogrzewanych wnętrzach

znacjonalizowanego za komuny barokowego pałacu

farba łuszczy się ze ścian. odpadają szpetne, olejne płaty.

wyzierają spod nich zamalowane przez barbarzyńców

bez gustu, polichromie.

nie widzę ich. i dobrze.

https://www.youtube.com/watch?v=Fj9HPKO_sU0