Odrosla.

I kiedy jest dobrze, jak jest

gdy po wszystkim wrastasz mi w ramię,

powodując paraliż, rozmyślnie

nie dopuszczając do stagnacji.

Kiedy tuż przed, wystawiasz rękę za okno,

chwytasz w nią wiatr i słońce,

a potem zamykasz w pieści. Jednej, dwóch,

lekko rozchylonych jakby do pocałunku.

A potem pozwalasz mi zerknąć,

przez krawędź zaledwie. Tyle co krajobraz,

który znika za nami, trwa obok, jest przed.

I kiedy jest dobrze, jak jest, to ja nadal się boję.

Że kiedyś będzie lepiej.

Komentarze (19)

Ciemna Strona Mocy rok temu

Podobało mi się. Portalowe "artystki" powinny się od Ciebie uczyć zamiast guanem ciskać.

Szalej. rok temu

Proszę mnie nie mieszać w żadne pierdoly.
W żaden sposób.

Ciemna Strona Mocy rok temu

Szalej. Spokojnie, tylko pochwaliłem dobry wiersz. Nic więcej, nic mniej.

Szalej. rok temu

Ciemna Strona Mocy dodając komentarz do sytuacji, w której nie chce brać udziału. Ale ok. Dziękuję w takim razie. Kłaniam się i w ogóle.

Dekaos Dondi rok temu

Szalej.↔Jakby w środku krążącego "krajobrazu" W oku cyklonu. Wiem, co jest, lecz nie wiemy, co będzie.
A zawsze może być gorzej. Czyli teraz jest lepiej? Szczególnie środkowa część mi podeszła.↔Pozdrawiam?:)

Szalej. rok temu

No właśnie na odwrót. Zawsze może być jeszcze bardziej. Zwykłe zauroczenie, może przerodzić się w coś więcej. I o tym to :)

Dsieki.

Dekaos Dondi rok temu

Szalej↔W tym aspekcie, przychylam się do Twojego zdania.
Może pomyślałem bardziej ogólnie. Optymistycznie!
Że skoro zawsze może być gorzej, to teraz jest lepiej.
Czasami doceniamy, dopiero po utracie... :)

Szalej. rok temu

Dekaos Dondi dzięki mimo wszystko :)