Odyseja 4/5

Ciebie już nie ma, dni są mroźne

Jestem na łodzi z połamanym wiosłem,

Nic nie widać wokół, tylko niebieski bezkres,

Z mego życia popiół - życiowy bezsens.

Ląd na horyzoncie, woła serce niestrudzone,

Głosy w głowie - nie dasz rady, I już zapał ostudzony,

W gruzach leżą nadziei fasady, serce uwierzyło, że nie damy rady.

Głosów jest wiele, tylko jedno serce,

Nierówna walka o nadziei iskierkę.

Serce przytłoczone, moje życie skończone,

Fajne było póki trwało, niezniszczalne się zdawało,

Ty odeszłaś i się wszystko posypało.