Oko cyklonu

Jerzy M. wycenia prowadzącego z nim rozmowę rekrutacyjną managera, na ponad osiemdziesiąt tysięcy złotych. Połyskujący garnitur od Yves Saint Laurent. Różowa koszula marki Stenstroms. Cienki jak żmija, turkusowy krawat od Ralpha Laurenta. Buty wykonane z wielbłądziej skóry, przez samego Stefano Bemera. Wisieńką, tym razem na ręku jest złoty zegarek Baume&Mercier Clifton. M. dyskretnie przygląda się swojemu odbiciu i rozbawiony stwierdza, że ma na sobie maksymalnie 5 złotych. Wszystkie ciuchy kupił po 50 groszy za sztukę w ciucholandzie. Jeszcze raz gratuluję! Długopis sprzedał pan po mistrzowsku. Mam dla pana propozycję. Otóż, na dniach wejdzie w życie ustawa, zezwalająca na posiadanie niewielkich ilości narkotyków. Oczywiście na potrzeby własne. Wykorzystamy pańskie umiejętności, instalując pana na Wiejskiej. W samym oku cyklonu! Pod przysłowiową latarnią. Wyobraź pan sobie wielogodzinne obrady. Wszyscy zasypiają w fotelach. Marszałek i Wielka Izba, kopią się po kostkach, aby nie zatracić poczucia rzeczywistości. Wtedy do akcji wkracza pan. Nieznany poseł, niezrzeszony, którego nie poddano medialnej obróbce. To będzie jak zbieranie grzybów po deszczu. Działeczkę temu, kreseczkę tamtemu. Tableteczkę dla posłanki. Grzybka dla jej koleżanki. Panie Jerzy, a jak już wszyscy wezmą, to wyobraź pan sobie jakie ustawy uchwalą! Panie, to dopiero będzie demokracja! Nikt w tym wszystkim już się nie połapie. A my, tylko my pociągać będziemy za sznurki... .