On [3]

Rozdział 2.

Przez przypadek zobaczyłam post tej dziewczyny. Było to zdjęcie. Radek z grupką znajomych. Kilka dziewczyn i kilku chłopaków. Stali nad jakimś jeziorem. Dziewczynom włosy targał wiatr. Wszyscy w kurtkach. Jeszcze nie było zbyt ciepło. Na pobliskich drzewach dopiero pojawiały się pierwsze, zielone listki.

Zdjęcie zostało opublikowane w tym dniu, kiedy się do mnie nie odezwał. Poczułam ukłucie zazdrości. A może to nie była zazdrość, a coś innego? Sama nie wiem… smutek? Rozczarowanie? I nie, wcale nie byłam rozczarowana tym, że mnie nie zabrał ze sobą, bo i tak bym nie mogła jechać. Miałam jeszcze szkołę. I nie miałam kasy na takie wyjazdy. Pewnie rodzice by mi na to dali pieniądze, bo nigdy mi nie odmawiali ich. Chociaż też nie rozpieszczali ani mnie ani moich sióstr. Tylko pewnie by był problem, że opuszczę lekcje. Mama nie uznawała nieuzasadnionych nieobecności w szkole. Typowo nauczycielskie podejście do życia. Natomiast tata zawsze trzymał jej front. Zresztą ja też wyznaję takie zasady. Nie lubię opuszczać lekcji, bo później jest tylko problem wszystko nadrobić.

Byłam rozczarowana, bo mi nie powiedział o tym wyjeździe. Przecież to nie było coś takiego co chce się ukryć przed światem. Jejku, wielkie mi rzeczy, zrobił sobie wypad ze znajomymi. Ja też spotykam się z moimi przyjaciółkami i tego przed nim nie ukrywam. A skoro on to ukrył to widocznie nie chce mnie do końca wpuścić do swojego życia.

Oczywiście winy zaczęłam szukać w sobie. Pewnie tego dnia nie pisał, bo nie chciał, żeby jego znajomi się o mnie dowiedzieli. Natomiast mi nie powiedział o tym wyjeździe, żebym nie chciała poznać jego przyjaciół. Wstydzi się mnie. Tego jak wyglądam. Przecież dał mi już kiedyś do zrozumienia, że powinnam trochę przytyć, a ja traciłam kolejne kilogramy przez stres związany z końcem szkoły i maturami. Moja niedowaga się powiększała. W zasadzie to już miałam niedowagę niedowagi.

Zaczęłam się zastanawiać co z tym zrobić. Może powinnam go zapytać o ten wyjazd. Powiedzieć, że widziałam zdjęcie. Tylko kim ja byłam dla niego, żeby tak wnikać w jego życie. Przecież byłam dla niego nikim. Zwykłą znajomą z internetu, z którą raz na jakiś czas się spotykał. Nic poza tym. Nie miałam prawa go pytać o to z kim i w jaki sposób spędza czas. On nie dał mi tego prawa. Nie chciał się ze mną dzielić swoją codziennością, tym co robi. Mimo, że ja mu o swoich dniach i planach opowiadałam.

Czułam, że zaczynam się angażować w tą znajomość. Natomiast Radek… No właśnie. Nie wiedziałam co o nim myśleć.