On

Był trochę chłopcem, trochę dzieckiem, traktował życie po swojemu, chociaż nie siedział na zapiecku, to nie zazdrościł też drugiemu.

Na jego twarzy uśmiech gościł, lecz w środku bywał trochę smutny, nie pokazywał, że się złości, choć w życiu bywał też rozrzutny.

Nad życie kochał miłość swoją, co była matką jego dzieci, lubił te rany co się goją i marzył też o lepszym świecie.

Ale czas coraz szybciej leciał, on go nie zdążył wziąć za cugle, choć robił wszystko na tym świecie by choć na chwilę ten świat uwieść.

3.03.2024 r.