oni myślą o mnie, ja myślę o sobie - Mowa Cieni

Przed siebie patrzę — widzę;

zamglone apokaliptyczne miasto,

szum krzykliwych cierpień,

wyssysające nadzieje gwiazdy,

wypalające życie słońce i

przepaść marności.

Nie patrzę przed siebie

stoję pośrodku niczego

wpadam w obłęd,

oczekiwane szaleństwo

czy to dzień czy to noc! Boskie skaranie!

Nikt nie krzyczy,

nikt nie ostrzega o mym końcu

nie wrócę do domu - czy po tylu cierpieniach

odnajdę swe piekło?

Kiedy odchodziłaś...

nie kochałam Cię tak jak śmierć.

którą wersję mnie pragniesz zobaczyć

przed kurtyną

znajdź swą loże, zakłóć spektakl

wypowiedź kolejne słowa

jak miecz przebijające winne serce.

Utopiłaś mnie

w swych oceanicznych oczach

spadam w najbielszą otchłań moralności

coś krzyczą, coś słyszę;

"okropności, okropności!

bez przyszłości, bez przyszłości!

bez serca, bez serca!

zakłamana, zakłamana!„

Patrzą przed siebie - widzą potwora

kolejnego Upadłego Anioła!

Zwisnę - oto mój dzień egzekucji.

Pochylam się nad dnem

rozpacz ogarnęła mnie

anioł śmierci wyszeptał me grzechy

nienawidzę świata,

a świat nienawidzi mnie.

Chcę umrzeć tak pięknie

jak Ofelia,

chcę umrzeć tak okropnie

jak Dorian Gray

świat jest brzydki, śmierć nijaka - nie znaczysz nic.

nie pożegnałaś nikogo

rozpadłam się i zgasłam przez Ciebie,

Hanno.

25.11.2024