Opera na wydmach 15

Zygmunt Jan Prusiński

OPERA NA WYDMACH 15

Zdawałoby się że można

w moich uczuciach przybliżyć

postać twoją tańczącą

w bieli zaśpiewał drozd.

Malarz wędrownik tudzież

u szczytu swej wyobraźni

namalował ciebie w białej sukni

poprawiłaś włosy zwilżyłaś usta.

- Nie pytaj jaki to dzień

jesteś codziennie - randka udana

nie w abstrakcji wyuzdania

obserwuję spokój w korzeniach.

Powróciło ptactwo z miasta

wokoło nalot czyichś modlitw

wydłużam zachód słońca

wydmy niczym chór nieba.

- Czy jesteś ze mną szczęśliwa Ewo?

26.2.2015 - Ustka

Czwartek 22:39

Wiersz z książki "Jedenaście imion sióstr"