Opera na wydmach 6

Zygmunt Jan Prusiński

OPERA NA WYDMACH 6

Rozgarniam piasek w styczniu

ostatni dzień jutro już luty

czas goni jak szaleniec

nie można dotknąć świtu.

Ale posłuchaj melodii

Romantic Saxophone

możesz mnie objąć

stylizacją uczuć przytulić.

Sama mi tego uczułaś

że Miłość Tysiąclecia jest

ukryta pod drzewami -

te wydmy są takie gościnne.

Wystarczy nam garść ulęgałek

i promieniste słońce -

zatoczymy bieg jak powroty

ułożysz z trawy wianek.

Rozmarzymy czas do skutku

zadzwonią twe stopy biegnąc

a ja zawsze za tobą rycerski

pozbieram wiersze białe.

31.1.2015 - Ustka

Sobota 10:20

Wiersz z książki "Spijanie miodu"