Opowieści nieznane. cz. 1

Był sobie król. To nie był zwykły król. To był naukowiec i myśliciel. Miał swoje królestwo i swoich poddanych. Nie miał wielu zmartwień. Jego ministrowie byli geniuszami. Susza, minister gospodarki wodnej otwierał tamę. Powódź - minister budownictwa razem z ministrem gospodarki wodnej otwierali polder na nadmiar wody i włączali specjalne śruby zbudowane przy rzekach, aby woda szybciej uciekła do morza.

Głód - król otwierał wielkie spichrze ze zbożem, napełnione podczas lat urodzaju.

Choroba zakaźna, król otaczał dany region wojskiem i psami, aby nikt zarażony się nie prześlizgnął.

Król pomimo swojej mądrości miał jedną wadę. Myślał, że jest mądry jak sam Pan Bóg.

Pewnego razu do krainy przyjechał geniusz i myśliciel francuski, lecz straszny awanturnik. Miał na imię André , nazwisko nie pomnę. Mniejsza o nazwisko. Przyjechał do tej krainy początkowo na konkurs gry w szachy. W eliminacjach wygrał z wszystkimi i ograł samego arcymistrza. Stał się słynny. Wszyscy mistrzowie i arcymistrzowie zapraszali go do siebie, aby wykraść sekret jego techniki gry.

Miał niestety słabość do wina. Ponieważ po winie stawał się bardziej uległy i zdradzał kolegom szachistom swoje gambity i śmiercionośne otwarcia , to po trzecim winie robił awantury i rozbijał stoły i okna w komnatach przerażonych szachistów.

Jego ministrowie odradzali mu tego kroku.

- Łaskawy Panie. Proszę go nie zapraszać. Zrobi z króla pośmiewisko. Wybije wszystkie szyby i żyrandole. Wypije całe wino z trzystuletniej piwniczki - mówili jak jeden mąż.

- Postanowiłem. André ma opuścić twierdze pod strażą i ma zostać zapowiedziany, jakbyto byłco najmniej ambasador obcego mocarstwa!- rozkazał wyniośle.

Raz umieszczono go w twierdzy o złowieszczej nazwie "Ciurma".

Tam, bez alkoholu stał się potulny jak baranek.

Król, po wysłuchaniu doniesień od swoich szpiegów o nadzwyczajnej inteligencji szachiście chciał koniecznie zaprosić młodego geniusza do siebie, bo bał się że jest od niego mniej mądry.