Ośle uszy

zaczęło się niepozornie

od zaginanych kartek

same rożki wzniecały wojny

uwagi, strofowanie mało poetyckie i krzyki

spotykały się z zaginaniem rozmówców

wzajemny bezsłuch

uparty

ośli

czas z grawitacją ścigały się ku ziemi

przyciągane przez ujadanie

że z niego to nic, że ściana by szybciej

że bez pyłku rozumu

zapomnieli, że nawet osioł ma

uszy

wlewane połajanki

zdały egzamin z rozumienia ze słuchu

pchnęły uszy ku wierze,

że są ośle

dożywotnio