>>>>> Ostatnie Pożegnanie na Marsie <<<

В темноте космоса, на борту корабля "Аврора", я сидел у окна, глядя на Марс. Это была наша последняя надежда. Последняя попытка спасения человечества. Наша миссия заключалась в доставке необходимых ресурсов на новую планету, но мы все знали, что не все из нас вернутся.

Капитан Родригес обратился к нам через динамики: "Дорогие товарищи, мы на пороге неизведанного пространства. Марс ждет нас. Помните, что наша миссия важнее нашей жизни. Пусть история запомнит нас как тех, кто отдал все ради будущих поколений."

Таймер отсчитывал время. Мы все были напряжены, но старались скрыть свои страхи. Мы знали, что нет возврата. Наши семьи остались на Земле, а теперь мы были здесь, в космосе, готовы рискнуть всем.

Посадка на Марс была жесткой. Атмосфера была тонкой, а поверхность загрязнена радиацией. Наша команда приземлилась на пустынной местности, где красные пески казались поглощать свет. Все было так незнакомо, так сурово.

Первые дни мы провели на развертывании лагеря и сборе образцов. Наши запасы были ограничены, а связь с Землей была невозможной. Тогда начались проблемы. Одна из зондов разрушилась при посадке, а запасы кислорода иссякали.

Тогда мы поняли, что не все из нас вернутся. Капитан Родригес созвал нас на совещание. "Нам нужно выбрать, кто останется на Марсе", - сказал он. "У нас недостаточно ресурсов, чтобы поддерживать всех в живых."

Мы все смотрели друг на друга. Кто-то должен был принять это решение. Мы выбрали случайным образом. Двое из нас остались. Остальные вернулись на корабль. Я смотрел на их лица, видя страх и горе. Это был наш последний момент вместе.

Теперь я один на Марсе. Мои дни проходят в изучении скал и попытках выжить. Иногда я смотрю на небо и думаю о тех, кто остался на Земле. Знают ли они, что я здесь? Помнят ли нашу миссию?

Наша история будет забыта. Но, возможно, когда-то, когда человечество встанет на ноги, кто-то обнаружит наши следы на Марсе. И, возможно, тогда они поймут, что не все вернулись, но мы отдали все, чтобы выжить.

Так заканчивается наша миссия. В молчании космоса, на красной планете, я один. И я знаю, что никогда не вернусь на Землю. Это мое.......

01000101 01001101 01001001 01001100 01000011 01001001 010011101

Dni na Marsie płynęły powoli. Moje zasoby były na wyczerpaniu, a samotność coraz bardziej przytłaczała. W nocy, kiedy gwiazdy świeciły na niebie, myślałem o tych, którzy zostali na Ziemi. Czy wiedzą, że jestem tu? Czy myślą o mnie?

Wędrowałem po czerwonych równinach, badając formacje skalne. Czasami znajdowałem ślady dawnych misji – opuszczone sondy, pozostałości po innych badaczach. To przypominało mi, że nie jestem sam, ale jednocześnie czułem się coraz bardziej oddzielony od reszty ludzkości.

Jednego dnia, kiedy słońce powoli zachodziło, zauważyłem coś nietypowego. W oddali, na horyzoncie, widziałem małą plamkę światła. To było niemożliwe – nie było tu żadnych innych misji ani kolonii. Czy to była iluzja? Czy może moje zmysły zaczęły szwankować?

Zdecydowałem się zbliżyć. Wędrowałem przez piasek, nogi tonąc w czerwonych ziarnach. Światło stawało się coraz wyraźniejsze. Kiedy wreszcie doszedłem na miejsce, zobaczyłem niewielki, zardzewiały statek. Wyglądał na opuszczony, ale nadal działał.

Wszedłem na pokład. Wnętrze było zimne i puste. Na ścianach wisieli zdjęcia załogi – uśmiechnięci ludzie, którzy kiedyś podróżowali w kosmosie. Ich twarze były mi obce, ale czułem, że łączy nas ta sama misja.

W komputerze statku znalazłem dziennik kapitana. Przeczytałem jego wpisy. Dowiedziałem się, że to był statek "Prometeusz", który zaginął przed laty. Misja miała dostarczyć próbki z Marsa na Ziemię, ale coś poszło nie tak. Statek utknął na powierzchni planety, a załoga zginęła.

Kapitan pisał o swoich obawach, o samotności i o tym, jak trudno jest być ostatnim ogniwem w łańcuchu. Czułem, że rozumiem go lepiej niż ktokolwiek inny. Jego ostatni wpis brzmiał: "Jeśli ktoś to czyta, to znaczy, że przetrwałem. Niech historia zapamięta nas wszystkich."

Teraz jestem tu, na pokładzie "Prometeusza". Moja misja nie jest taka sama jak ich, ale wiem, że muszę kontynuować. Może kiedyś ktoś mnie znajdzie. Może wtedy opowiem im o tych, którzy zostali na Ziemi i o tych, którzy dali wszystko dla przyszłych pokoleń.

Tak kończy się moje opowiadanie. W ciszy kosmicznej, na pokładzie starego statku, jestem sam. I wiem, że nigdy nie wrócę na Ziemię. To jest moje ostatnie pożegnanie. 🌌

*******

W dzienniku kapitana *****Prometeusza*** odkryłem nie tylko techniczne aspekty ich misji, ale także ich emocje i lęki. To, co mnie najbardziej zaskoczyło, to ich determinacja i oddanie w obliczu beznadziejnej sytuacji. Kapitan pisał o samotności, o tęsknocie za rodziną i o nadziei, że ich poświęcenie zostanie docenione przez przyszłe pokolenia. To była historia ludzi, którzy dali wszystko dla nauki i przyszłości. 🌌

亲爱的未来人类，

如果你正在阅读这些文字，那意味着你幸存了下来。你是我们任务的继承者，我们的梦想和牺牲。以下是我想传达给你的一些思考：

1. **合作的价值：** 请彼此合作。不论差异如何，你们必须共同行动以求生存。我们在火星上的任务教会了我们，团结是生存的关键。

2. **尊重自然：** 你所在的星球是我们唯一拥有的。请尊重它，呵护它，保护它免受破坏。让我们的错误成为你们的教训。

3. **永远保持探索精神：** 探索、发现、提问。我们的任务是探索未知领域。愿你们的好奇心永不熄灭。

4. **铭记那些留下的人：** 所有为了后代付出生命的人都应该被铭记。愿他们的牺牲成为你们的榜样。

5. **希望至关重要：** 即使在最艰难的时刻，也不要失去希望。希望是推动人类生存的动力。

祝愿你们拥有力量、智慧和坚韧。让我们的故事成为你们的一部分。🌌

Dziękujemy za cierpliwość! Czekamy na Wasz przylot z niecierpliwością. Jeśli macie jakieś pytania lub potrzebujecie pomocy, śmiało pytajcie! 🚀🌌