Ostrava, Brno, Obertraun

Cisza i spokój w Ostravie panuje

Brak tu ludzi jakby zaginione miasto

Rzeczka tu nie jedna płynie

Poszedłem zwiedzić jedną

Poszedłem i przystałem, wpatrując się w rzekę i w gwiazdy na niebie

Rozmyślając o sobie i swym etapie

Myśląc że gwizdy coś pokażą

Więcej tu jednak ich na niebie niż ludzi

Dobrze, tego potrzebowałem

Czy to tak będzie na stałe?

Czy teraz ciągle będę czegoś szukał i odpychał od siebie?

W Brnie podobnie

Spokój ducha i utopia

Ruchliwa tu jedna ulica staromiejska

Do zamku w tym mieście doszedłem

I zobaczyłem oczyma piękne widoki

Panorama miasta przedstawia mi się

I daje znów do myślenia

Sekretne miejsce przy zamku istnieje

Altana, idealne na chwile z zieloną rośliną

Lub z kielichem

Czy na trzeźwo

Jedno pewnie, rozmyślać będziesz

Czy na górze czy na dole

Dziwne zwyczaje tu panują

Do sauny chciałem udać się

A tam nago z gołą knagą

Chodzą i bez kultury wszystko

Trochę obrzydzenie mnie wzięło

Z balkonu widok na basen mam

A tam chodzą jak chcą ze wszystkim na wierzchu

Czy do sauny już normalnie wejść nie można?

Z ręcznikiem na ciele, nie na knagi patrzeć

I na starsze Panie z piersiami chodzące

Ale najpiękniej, na moim miejscu

Pierwszym, najlepszym w tej wycieczce i tułaczce

Obertraun nazwą swą wzywa

Widoki na wysokie szczyty Alp

Oczy mi promienieją

Rozmawiam tam z Bogiem i z naturą

I czuję jak miejsce te życiem tętni w sobie

Ale czuję że ja tak nie mogę

I pytam się znów o wszystko

Dostrzegam pociąg jeżdżący z daleka

Przyglądam się mu uważnie a potem znika

Jak gwiazda na niebie

Tak rozumiem że taka wędrówka mnie czeka

Ale ja chcę już, ja chcę teraz…

Razem na szczycie iść i zwiedzać