otarłam się o niebo

myślałam o tym trochę

tak powyżej chwili

żeby zamknąć świat swój

w małej ciasnej skrzyni

znowu w mojej głowie

pojawia się pytanie

czy nie chcę już innego

czy z tym to już rozstanie

pytania wpadają

jedne za drugimi

a ja chcę się schować

cichutko przed nimi

by świat na nowo

rządził się prawami

takimi prostymi

jak dziecięce sprawy

maluję na żółto

taki ogrom świata

w którym mnie zastano

gdzie dziś są te lata

na niebiesko niebo

ręką przejechałam

tak jego najbardziej

utracić się bałam

ale nie zniknęło

pomimo wielu burz

myślę że naprawdę

nie weźmie mi go kurz

i choć nad głowami

ma je wielu ludzi

wydaje się szersze

z rana gdy mnie budzi

i choć wiem że nie da

zachować go na wieczność

wiem że kiedyś pojmę

tę zawiłą sprzeczność

mam nad sobą ogrom

w sobie milion zmian

choć nie chciałam przyszły

świat już nie ten sam