Pamięć
Pamiętam, choć to było dawniej niż wczoraj
jak dróżka wsród drzew kręta,
do ciebie
mnie wiodła przez pola.
Olchę przy strumyku
i wodę,
którą obok jabłoni,
podawałaś mi
w swej dłoni.
Przewrotny los
rozdzielił nas,
w ślepym gniewie.
Strumyk pozostał
i nasze ślady
zapisane w drzewie,
jest i las,
opleciony krzewiną,
na zawsze
już nie będzie
tylko ciebie
- dziewczyno.
Komentarze (6)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania