Pamięć uczy nas wszystkiego
Istnieją obrazy, które nigdy nie blakną,
patrzą na siebie jak wiosenne ptaki.
W twojej twarzy było coś niezwykłego.
Łagodnym spojrzeniem prostowałaś
niesforne trawy, nadając im miękkość.
Gdy pachniałaś słońcem, burzowe wiatry
przetaczały się gdzieś daleko.
Dopiero dzisiaj,
kiedy światło powoli przesuwa czas,
a schody stają się coraz większe,
dostrzegam delikatny urok trwania
i kruchość chwili - dawnej i dzisiejszej.
Komentarze (5)
5!!!
A wiersz piękny, dojrzały.
A nawet gdyby ''na zewnątrz'', to ''nie wewnątrz''↔zdaniem mym.
Pozdrawiam:)↔%
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania