Pan Jan

Pewnego dnia, pan Jan, emerytowany nauczyciel matematyki, postanowił zająć się swoim hobby: spekulacjami konceptualnymi. To znaczy, wymyślał różne abstrakcyjne pojęcia i badał ich własności i związki. Na przykład, zastanawiał się, co by się stało, gdyby istniały liczby ujemne do potęgi ujemnej, albo co by się działo, gdyby można było dodać nieskończoność do zera.

Pan Jan spędzał godziny na pisaniu wzorów i rysowaniu diagramów na kartkach papieru. Był tak pochłonięty swoimi spekulacjami, że zapomniał o wszystkim innym: o jedzeniu, spaniu, sprzątaniu, a nawet o swojej żonie, pani Jadwidze. Pani Jadwiga była zaniepokojona zachowaniem męża i próbowała go odciągnąć od jego zajęcia. Ale pan Jan nie słuchał jej i odpowiadał tylko: "Zaraz skończę, tylko jeszcze jedno sprawdzę".

Pewnego razu, pani Jadwiga postanowiła zrobić coś drastycznego. Wzięła wszystkie kartki papieru z wzorami i diagramami pana Jana i podpaliła je w piecu. Pan Jan zauważył to dopiero, gdy poczuł zapach spalenizny. Wbiegł do pokoju, gdzie był piec i zobaczył swoje dzieło w płomieniach. Zawołał przerażony: "Co ty robisz?! To są moje spekulacje konceptualne! To są moje dzieła sztuki! To jest moje życie!"

Pani Jadwiga spojrzała na niego spokojnie i powiedziała: "Nie martw się, kochanie. To tylko spekulacje. Nie mają żadnego znaczenia. Nie są prawdziwe. Nie są ważne."

Pan Jan nie mógł uwierzyć w to, co usłyszał. Poczuł się tak zraniony i obrażony, że nie mógł nic powiedzieć. Po prostu odwrócił się i wyszedł z domu.

Od tego dnia, pan Jan nie wrócił do swoich spekulacji konceptualnych. Zamiast tego, zaczął interesować się innymi rzeczami: czytał książki, oglądał filmy, spacerował po parku, rozmawiał z ludźmi. Odkrył, że świat jest pełen ciekawych i pięknych rzeczy, których wcześniej nie dostrzegał. Zrozumiał też, że jego żona kocha go i chciała tylko dla niego dobrze.

I tak żyli długo i szczęśliwie.