papierowe tęsknoty

fonetycznie

wszystko się zgadza

stawiam kreski na niepamiętnych słowach

aby zapis współgrał z odczytem

na ucho przyznam wciąż cudnie mi brzmisz

nawet w listach

językowo zbadajmy przegłosy

audiogram twojej słyszalności

uwrażliwia skórę tatuażem

kładzie akcent na sercu

aż listy pulsują

nadal trzymam cię

w szufladzie

przenikasz zapachem drewna

jak dawniej gdy

znałam cię tak naturalnie

gdy powierzałeś mi siebie

nadzy

zamykaliśmy się w słojach

pamiętasz?

Komentarze (5)

zingara 3 miesiące temu

Wiersz jest cudowny. Trzymanie kogoś w szufladzie i zamykanie się w słojach to tak piękna i precyzyjna metafora na zachowanie wspomnień.

Polaroid 3 miesiące temu

Mogę tylko podziękować.. i za wspomnienia i za cudowny komentarz..

Grafomanka 3 miesiące temu

Zingara też zwróciła uwagę na to, co i mnie ujęło... więc powtórzę za nią, świetnie Ci poszło 6

Polaroid 3 miesiące temu

Dzięki serdeczne :)

TseCylia 3 miesiące temu

Dziewczyny już zawarły meritum w komentarzach. Świetny wiersz.

Komentarze (5)