Paście

Komentarze (14)

• 
  Lechosław_Kerner 2 tygodnie temu

  Dziwne, nie rozumiem nin ząb, ale chyba coś w tym może być... Jest coś?
• 
  Agrafka 2 tygodnie temu

  Fajnie wyszło, dziękuję 😘👻
  Czy coś jest? Kolejny wiersz ;)
  Noc jest od snu, a nie pisania, ale wychodzi różnie :)
• 
  Poeta34 2 tygodnie temu

  “Twoje słowa przypominają mi o nieustannej podróży przez życie, gdzie pytania często prowadzą do jeszcze bardziej skomplikowanych odpowiedzi. Wiersz, który ‘pasa’ czytelnika, prowadzi nas przez różne etapy życia, od młodości do dojrzałości. Szczerość, która przychodzi z wiekiem, jest pięknie przedstawiona. Dziękuję za podzielenie się tym z nami.”
• 
  Agrafka 2 tygodnie temu

  Dziękuję Damianie :).
  Raz Dwa Trzy - Idź swoją drogą (My Way)
• 
  wikindzy 2 tygodnie temu

  Obniżyć by "ze świerszczem" o wers i w kosmos wywalone, ale to obniżyć, to takie moje, że fantazja, może nie obniżać, bo chodzi o wyrównanie poziomu. Po prostu mi się podoba, tylko świerszcz bliżej ziemi lepiej, ale i tak też.
• 
  Agrafka 2 tygodnie temu

  Świerszcze, a chyba częściej koniki polne, ale do wierszy świerszcze chyba bardziej pasują:)
  Ile wersów by było, gdyby o gwiazdach?
  Dziękuję za miłą niespodziankę i odwiedzinki 🌞
• 
  jesień2018 tydzień temu

  Podoba mi się, jak i inne Twoje wiersze (zajrzałam do kilku), ale boję się komentować, bo rozumiem tylko fragmentarycznie, więc nie wiem, czy w ogóle. Czy można rozumieć jeden wers nie rozumiejąc pozostałych? Tak czy inaczej, podoba mi się melodia, z jaką są napisane. I jest w nich coś nowego, świeżego, intrygującego.
• 
  Agrafka 3 dni temu

  Przepraszam za odpowiedź po jakimś dłuższym czasie,, ale nie zauważyłam jej po prostu.
  Ten wierszyk to raczej żart z tego całego mojego pisania, aż dziwne, ze nieskasowany. Wyskrobałam go w kilka sekund po tym, jak pisałam prawie całą noc inny wiersz (bo poprawiałam i poprawiałam i poprawiałam...) i kosztowało mnie to wiele jakichś kolosalnych wewnętrznych przemyśleń i chciałam odreagować na tą swoją pisarską głupotę, która mnie dezorganizuje i organizuje jednocześnie i kwituje się kilkoma wersami.
  Przekaz raczej tu miał być:
  
  kobietą się staje, gdy
  świadomym sercem
  przytula miód płodu
  niespiesznym dwuwierszem
  i co by stać mogło się, a
  niech nie stanie —
  kobietą jest od dnia, gdy
  płacze nad ranem
  
  mężczyzną jest wtedy, gdy
  zadrży o niego;
  choć zrodzi się podział,
  będzie jednak wspierał
  i mostem żelaznym,
  przetartym wymogiem;
  gdy samcze są samce, on
  ojcem mu drogim
  
  k w i e t n i e m j u ż k a s z t a n y
  jeszcze nie matury
  kwitnące
  
  Pozdrawiam i dziękuję:-)
• 
  jesień2018 3 dni temu

  Agrafka z góry przepraszam, jeśli napiszę głupotę (duuuża szansa), ale zaryzykuję, zanim skomentuję coś więcej: czy to jest wiersz o rodzicielstwie?
• 
  Agrafka 3 dni temu

  Ten drugi tak. Jak najbardziej :)
  Nie przejmuj się, mało kto rozumie… co ja tam wypisuję :)
• 
  jesień2018 3 dni temu

  Ojacie, czyli zrozumiałam! W takim razie powiem, że dla mnie on jest przepiękny! I poruszający. (A mój syna ma maturę za kilka dni:))
• 
  jesień2018 3 dni temu

  *syn :)
• 
  Agrafka 3 dni temu

  jesień2018 bardzo mi miło dziękuję 🌞
  Matura to jeden z tych ważnych egzaminów, jak się potem okazuje nie aż takich ważnych jak inne.
  Żłamania pióra u nas się mówiło.
  Pozdrawiam 😘
• 
  jesień2018 3 dni temu

  Agrafka dziękuję! Jakoś czuję, że będzie dobrze:)
  Klimaty okołorodzicielskie są mi bardzo bliskie... A propos, jeśli miałabyś kiedyś ochotę, możesz zajrzeć do mojego opowiadania "Siostra" - przeleciało prawie bez odzewu, a uważam je za jedno z moich najważniejszych, no i jest w temacie:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania