PATRZ!

Patrz!

Pole i las.

Co wielu z nas

Pozytywnie nastraja

Stargane nerwy uspokaja.

Jesień już nadchodzi

Plon szczodrze obrodził

Czas pościelić ziemi łóżko.

Sarna przebiegła dróżką.

Ciągnik za sobą ciągnie bronę

Wlecze ją wolno w lasu stronę

Tam gdzie zaczyna się mrok.

Gdzie od granicy już krok.

Zawraca łukiem szerokim

Znacząc śladem głębokim

Że tutaj właśnie już był.

Że w ziemię się wrył.

Skręca wtem w las

Widocznie już czas

Na herbatę

I zapłatę.

O, tak.