peron

Dotarliśmy do stacji Starosielce

starsi ludzie wieczorową porą

nie otwierają drzwi nikomu

nieufnie żegnają pociąg

na wieży ciśnień obłok wron

ścieli pióra na dobranoc

w dole dzieci głaszczą telefony

nigdy im nie zabraknie bajek

w pustej przestrzeni nie ma jutra

twarze w maseczkach szukają uśmiechu

na odległość wdechu i wydechu

omijają martwy peron

na dobranoc zostań w domu

rankiem listonosz rozniesie świeże maile

awizo nieobecnym i gazetę Pani Marii

być może

odjedzie tym o dziesiątej sześć w kierunku Moniek