Piaski czasu
Bezwstydny piasek w skroni mojej.
Wypełnia dziury pamięci po dobie.
Wode zabiera z dzielnicy młodej.
Ja suszy odgłosy starannie koje.
A ogień w kopule już nie zapłonie.
Zrodziła sie żądza na łąki łonie.
Zaraz i słońce mi także pochłonie.
Komentarze (8)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania