Pięćset lat temu...
Pięćset lat temu lub więcej
Byłabyś moją królewną
Znałabyś swoje miejce
Z dnia na dzień ciągle za mną
Piękne, radosne bale
Co dzień w naszym pałacu
Nie płakałabyś wcale
Twojego nie słyszałbym płaczu
Pięćset lat temu, księżniczko
Śpiewałbym serenady
Podziwiał twe blade liczko
Kwiatów kupował girlandy
Ale, moja królewno
W smutniejszych żyjemy czasach
Choć kochałbym cię na pewno
Żar w sercu mym nie przygasa
Ale nie jestem królem
Nie mam drogich klejnotów
Życie jest szaro - bure
Pośród deszczów i słoty
Nie jestem wart ciebie, królowo
Choć władasz moim sercem
Choć rządzisz moją głową
Ja w ciągłej żyję męce
Masz innych, co będą mówić
Żeś piękna, powabna, urocza
Nie będę słowami cię nudzić
Wyczytaj to w moich oczach

Komentarze (10)
Sama nie wierzę w miłość, ale jeśli już istnieje, to myślę, że jest to wiele emocji połączone w jedno, które tworzą wyjątkową mieszankę, jak farby na palecie ^^
Zacytuję wierszyk, który byłw kartce walentynkwej od mojej pprzyjaciółki :
Miłość jest głośna,
Lecz mija jak mgła.
Przyjaźń jest cicha
lecz długo trwa.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania