„Piękne życie”
„Piękne życie” ludzie mówią,
gdy to twarz się tylko śmieje,
lecz gdy spojrzeć w duszę moją;
krew się z niej przez oczy leje.
W samotności łzy wylewam,
a gdy blisko ludzi; śmiech.
Nad tym „pięknym życiem” ubolewam,
Me smutki wylane, ech...
Kto zaklei moje rany?
Kto plastry przyłożyć raczy?
Któż otrze krople łez wylanych
strumień. Dla kogo dusza coś znaczy?
Przy mnie tylko ludzie zostaną,
których „piękne życie” ma barwy.
Mych czarnych myśli nie widzą
przez tęczowe okulary.
Komentarze (8)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania