Piękno mroku
Nocne światło, księżycowe.
Uwielbiam to uczucie.
Wciąż wydaje się być nowe,
Tak jak myśli snucie.
W noc tak piękną, jak ta dzisiejsza
Wzrok mam w kryształowym niebie.
Chcę by była piękniejsza,
Więc patrzę na Ciebie.
Czule migocą gwiazdy złociste,
Odbijając oczu Twych blask świecisty.
Przebijają niebo miejscami mgliste.
Odkrywają krajobraz kwiecisty.
Ale zachodzi już nasza noc.
Nadchodzi świt nowych mądrości.
Do nocy pozostaje Ci wrażeń moc,
Zaś mi czucie do Ciebie miłości.
Komentarze (15)
Warsztat kiepściuchny, zero rytmu, rymy współbrzmieniowe... To się jednak da poprawić.
Jest natomiast nastrój i autentyczne uczucie, jak zauważył Sokrates.
No i dowiedziałem się czegoś nowego - że faktycznie istnieje słowo "świecisty"!
jest takich wiele. Nie demonizuj...
No dajże spokój, koleżanko...
To coś w tym stylu czuję kolory. To wydaje mi się pokazuje głębię uczuć dla których brakuje barw.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania