Pierwsza myśl

To jest mój osobisty koniec. Jak się czuje ta, która jest zakochana w tym, który jest zajęty? Którego serce już zdarzyło przynależeć do kogoś innego? Czuje się tak jak ja. Żyje się z cichą nadzieją zerwania więzi i zaprzepaszczenia uczuć między Nimi, ale jadnak nie chce się, aby On cierpiał i aby źle się czuł. Istnieje jednak możliwość, że właśnie to, okaże się dla Niego zbawienne. Że odżyje, uwolni się, stanie na nogi. Ale to wszystko tylko przypuszczenia. Pierwsza miłość w iluś tam procentach nie jest tą jedyną, właściwą na całe życie. Kiedyś skończyć się musi. A kiedy czuje się i czasem widzi, że to nie to, to pojawia się taki drobny promyczek nadziei. I właśnie z taką okruszynką żyję i czekam cierpliwie. Aż ja będę mogła powiedzieć, że odżywam, jestem wolna, staję na nogi. A nawet ,,Kocham Cię" do mądrych, głębokich oczu, a nie do trzymanej fotografii.