Pierwszy wiersz

Mój pierwszy wiersz, będzie radosny.

Dojrzał już we mnie, dumny i wzniosły.

Rymy w nim będą lekkie jak piórko.

Jak pole dmuchawców, co mam za obórką.

I skarbem narodowym będzie ta liryka.

Drukowana w tomie: „Co w pamięci nie znika”.

Więc poezję układam nawet przy kotlecie.

W kinie w Lublinie, moherowym berecie.

A co tam Petrarka, co tam Horacy.

Ja klawiaturę chwytam po pracy!

Bo starych tych wierszy, czytać nie idzie.

Brak miejsca na Iliadę w mym Androidzie.

Pisać nowocześnie! Niesie ptasi trel.

Wnet sławę zdobędę na opowi.pl

Od sławy tylko kroczek do noblowskiej nagrody.

Wydam na uciechy, jestem jeszcze młody!

Belferka zazdrosna w szkole mi mówiła – wiersze twe głupie,

ten naród waleczny będzie miał w nosie.

Rym gdzieś zgubiłem, senna to mara!

Poprawię potem, na obiad

woła

moja

stara...

Komentarze (12)

Canulas 07.02.2019

Fajne, lekkie, widać, że z dystansem, ale końcówka srogo rozczarowuje.

Maurycy Lesniewski 07.02.2019

Fajne, lekkie i powiem więcej przyjemne:)

Może się skusisz i napiszesz na nasz opowijski konkurs Literkowa Bitwa na Rymy, jeśli tak lekko klecisz słowa, masz szanse na zdobycie „noblowskie nagrody” opowi, znaczy uznania innych autorów i to już zaraz.
Tematy do bitwy w wątku na forum LBnR 60. Zapraszam do udziału.