Też pamiętam. Oprócz takich bohaterów jak Emilia, ile wspaniałych tekstów literackich powstało w czasie powstania i później. Na mnie wciąż mocno działa wspaniała "Reduta Ordona" - mega utwór (choć jak wiemy, Ordon nie zginął).
W tej chwili ten wielki Mickiewiczowski hołd walczącym... kojarzy mi się z walką Ukraińców.
Pozdrawiam.
To prawda Wrotuś, dzięki poetom przez lata pielęgnowana była romantyczna strona tego powstania. Mickiewicz, Garczyński, Zakrzewski i wielu, wielu innych. Do napisania śmierci pułkownika zainispirował Mickiewicza właśnie Stefan Garczyński. Uwielbiam tamte wiersze z tego okresu polistopadowego.
,,Ostatni kanonier” – sonet XII
Konie wszystkie poległy – żołnierze wybici,
Dowódca tylko jedne z dwoma pozostały,
Oszańcowany w trupy jak w zastępne wały,
Z dwóch armat ciągle bije, i dymi, i świeci.
Lecz na próżno – krwi, mordów wrogowie niesyci
Bateriami na zastęp uderzają mały;
Wkrótce się wróg zwycięstwem zupełnym poszczyci,
Wody nie ma – spiż w ogniu – kurzą się zapały.
Więc strzelać zaprzestano – śród kul, w siarki dymie
Trzech z lontami jak duchy migają się z dala.
Nieszczęście! – kula znowu jednego obala!
Co za krzyk? – skąd ten wystrzał? – czyjeś słychać imię
Imię wołając brata spiż moczy w krwi bratniej
I znów dymi i świeci kanonier ostatni.
Tak, jego trzynaście sonetów jest świadectwem wielkiego Zrywu.
Całym swoim życiem udowodnił przyległość do patriotycznej idei.
A Mickiewicz? :)
Miłego dnia!
Komentarze (9)
W tej chwili ten wielki Mickiewiczowski hołd walczącym... kojarzy mi się z walką Ukraińców.
Pozdrawiam.
,,Ostatni kanonier” – sonet XII
Konie wszystkie poległy – żołnierze wybici,
Dowódca tylko jedne z dwoma pozostały,
Oszańcowany w trupy jak w zastępne wały,
Z dwóch armat ciągle bije, i dymi, i świeci.
Lecz na próżno – krwi, mordów wrogowie niesyci
Bateriami na zastęp uderzają mały;
Wkrótce się wróg zwycięstwem zupełnym poszczyci,
Wody nie ma – spiż w ogniu – kurzą się zapały.
Więc strzelać zaprzestano – śród kul, w siarki dymie
Trzech z lontami jak duchy migają się z dala.
Nieszczęście! – kula znowu jednego obala!
Co za krzyk? – skąd ten wystrzał? – czyjeś słychać imię
Imię wołając brata spiż moczy w krwi bratniej
I znów dymi i świeci kanonier ostatni.
Całym swoim życiem udowodnił przyległość do patriotycznej idei.
A Mickiewicz? :)
Miłego dnia!
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania