Pieśń Ukryta w Herbacie

Przemawia.

Przemawia językiem, który zdaje się pochodzić spoza czasu.

Unosi się.

Unosi się niczym mgła, która mknie nad rzeką Huang He o świcie.

Przechodzi.

Przechodzi przez serce jak powiew pięknego wiatru przez bambusowy las.

Jasny, perlisty niczym spadające krople rosy na kamienny dziedziniec świątyni.

Eteryczny i delikatny jak świeży zapach kwiatu wiśni.

Piękny niczym śpiew feniksa w locie, który tak z wolnością unosi się w powietrze.

Nie krzyczy.

Opowiada.

Czasem szeptem przypominając echo dawno zapomnianych istot i legend.

I rozświetla jak blask lampionów.

Ah samotna ta góra.

Lecz nadal tętni życiem.