pijani szczęściem

szczęściem nieprzytomni

pijani ekstazą

strzępy zgasłych ognisk

wciąż się w sercach żarzą

wiatrem zagonieni

w ostępy listowia

znów pełni natchnienia

zaczniemy od nowa

miętą odurzeni

beztroscy jak dzieci

chcą sprute marzenia

srebrną nicią zeszyć