Plastyka mózgowia

Jako nieunikniony kawałek nas, podtrzymujący nieustannie skurwiałą dyscyplinę.

Podpowiadający czy błądzący w szeregach ogromnych fal?

Dam Ci całość mojej góry gdy nadejdzie czas, zamiennik negatywu, u Twych łaskawych prac.

Tysiące neuronów, przeszywających prądem,

A w cieniu życia wciąż jazda rondem.

To coś jak niedkomnięcie figur.

Czy to jest dobre?

Psycha wysiada, świat mnie rozbraja, lustrzanych dobić triada.

Generalnie,

Wahania.