Płomień ciszy

Dla wszystkich tych, co ciszą wyrażają siebie,

Co milczą, gdy inni krzyczą w gniewie.

Dla ust zbyt ciężkich od słów niespełnionych,

Dla spojrzeń, co płoną w nocach spłoszonych.

Nie wstydźcie się ciszy, w niej bije serce świata,

Każdy niepowiedziany szept jest gwiazdą, co rozświetla mrok ludzkiej obojętności,

Każde milczenie jak skała stoi twardo przeciw burzom, nie poddaje się gniewowi i hałasowi.

Nie krzyczcie, by być słyszanym, niech wasze oczy krzyczą za was,

Niech dłonie mówią więcej niż tysiąc języków,

Niech wasza obecność waży więcej niż tysiąc słów.

Pamiętajcie, świat nie docenia ciszy, ale ona kształtuje tych, którzy patrzą głębiej,

Każda łza w ukryciu, każdy ukradkowy oddech to lekcja dla tych, którzy umieją widzieć.

Nie bądźcie niewidzialni dla własnego życia,

Nie pozwólcie, by echo obojętności wymazało wasze światło,

Nawet najmniejsza iskra w ciemności może rozpalić las, może zmienić bieg rzeki,

Może nauczyć ludzi, że odwaga nie zawsze krzyczy.

Wiedzcie, nie trzeba złamać świata, by być wielkim,

Nie trzeba krzyczeć, by zostawić ślad.

Cisza jest mostem, cisza jest mieczem, cisza jest pieśnią,

I w tej ciszy tkwi moc, której nikt wam nie odbierze.

Bo to moc życia, mądrości i niepokonanej duszy.