płonące literatki - dytptyk

sacharyzma

założyłbym się że Pegaz koń szmaciarza zgorzeleckiego Greka rżał

kiedy mój stary w zamian za złom i butelki mógł mieć trykot z wtórnego runa

pytany chcesz nowe wiadro i koszula pole

odpowiedział że przydałaby się łąką bliżej domu dla Bucefałki po Macedońskim

mocna zbudowana jak Nowa Huta albo inny romansowy komplement

w pojedynkę dawała radę naszym hektarom

a ja pod szopą włosów jeszcze nie chodziłem w szkodę za pędzidłami

ani w metafory od Wielkiego Wozu o lądowaniu na księżycu

pierwszych włosów łonowych tuż po epizodzie z Armstrongiem

i tak idąc tędy owędy przez pole Molendy zapędy popędy i względy gawędy

dotarłem na rymowany jarmark

gdzie same kumoszki wpięte stare broszki

wczytane w siebie niewypisane kumoszki

mieszańce andaluzyjskie nadeatonole

odkrywca ratunkowego solarnego kapoka

w końcu doszedłem do tego że bez talentu po cenie druku

można się zastanawiać co zaserwować

cukier w kostkach albo lepsze bombonierki

skrzydełko czy prozę

kenozoik i peyote

poezja to dżungla

nie wiadomo z czyjego próchna

jakiego truchlenia są wyrastające z dłoni słowa

na tym zwałowisku

stempluję swój lepszy profil

odciskiem kwiatu paproci

z nocy świętojańskiej przechodzącej w polarną