Pluton

Pluton to planeta karłowata, która krąży po bardzo eliptycznej i nachylonej orbicie wokół Słońca. Jest to najdalszy i najzimniejszy obiekt w Układzie Słonecznym, który ma pięć księżyców. Jednym z nich jest Charon, który ma prawie taką samą średnicę jak Pluton. Na powierzchni Plutona panuje temperatura około -230 stopni Celsjusza ¹.

Ale nie zawsze tak było. Kiedyś Pluton był cieplejszy i miał atmosferę złożoną z azotu, metanu i tlenku węgla. Na jego powierzchni znajdowały się góry lodowe, morza i jeziora z ciekłym azotem. Był to świat pełen życia i tajemnic.

Jedną z nich była kobieta o imieniu Anna, która żyła na Plutonie ponad sto lat temu. Była ona astronautką z Ziemi, która przybyła na Pluton w ramach misji naukowej. Jej zadaniem było zbadać planetę karłowatą i jej księżyce, a także poszukać śladów życia pozaziemskiego.

Anna była odważna i ciekawa świata. Nie bała się ryzyka ani samotności. Lubiła odkrywać nowe miejsca i poznawać nowe kultury. Na Plutonie znalazła to, czego szukała. Odkryła, że na planecie żyją istoty podobne do ludzi, ale o niebieskiej skórze i srebrnych włosach. Nazywały się one Plutonami i były bardzo przyjazne i gościnne.

Anna zaprzyjaźniła się z nimi i nauczyła się ich języka i zwyczajów. Dowiedziała się, że Plutoni żyją w harmonii z naturą i szanują swoją planetę. Nie znają wojen ani chorób. Ich technologia jest zaawansowana, ale nie niszcząca środowiska. Mają też zdolność telepatii i telekinezy.

Anna zakochała się w jednym z Plutonów o imieniu Zeno. Był on mądry i odważny, a także bardzo przystojny. Zeno również pokochał Annę i chciał się z nią ożenić. Anna zgodziła się i została jego żoną.

Ale ich szczęście nie trwało długo. Pewnego dnia Anna otrzymała wiadomość od swoich przełożonych z Ziemi. Poinformowali ją, że misja na Plutonie dobiegła końca i że musi wracać do domu. Anna była zdruzgotana. Nie chciała zostawiać Zena ani Plutona. Kochała ich obu.

Zeno też był smutny, ale nie chciał utrudniać Annie wyboru. Powiedział jej, że ją kocha i że będzie na nią czekał. Anna obiecała mu, że wróci do niego jak najszybciej.

Anna pożegnała się ze swoim mężem i przyjaciółmi z Plutona i wsiadła do rakiety, która miała ją zabrać na orbitę. Tam czekał na nią statek kosmiczny, który miał ją zawieźć na Ziemię.

Ale coś poszło nie tak. W trakcie startu rakieta eksplodowała, zabijając Annę na miejscu. Był to tragiczny wypadek spowodowany przez awarię silnika.

Zeno widział to wszystko z powierzchni Plutona. Nie mógł uwierzyć, że stracił swoją ukochaną. Był zrozpaczony i wściekły. Postanowił zemścić się na ludziach, którzy byli odpowiedzialni za śmierć Anny.

Zebrał grupę Plutonów i zaatakował statek kosmiczny, który czekał na orbicie. Za pomocą swoich zdolności telekinetycznych zniszczył go i zabił wszystkich ludzi na pokładzie. Potem skierował swój gniew na Ziemię. Chciał zniszczyć całą planetę i wymordować całą ludzkość.

Ale nie zdążył tego zrobić. Zanim zdążył wystrzelić swoją potężną broń, został powstrzymany przez ducha Anny. Anna pojawiła się przed nim jako jasna i piękna postać. Powiedziała mu, że go kocha i że nie chce, żeby robił coś złego. Prosiła go, żeby zaprzestał ataku i żeby żył w pokoju.

Zeno był zaskoczony i wzruszony. Ujrzał twarz Anny i poczuł jej miłość. Zrozumiał, że nie może kontynuować swojej zemsty. Zrezygnował ze swoich planów i odwrócił broń od Ziemi.

Anna uśmiechnęła się do niego i pocałowała go w czoło. Powiedziała mu, że jest z nim zawsze i że będzie na niego czekać w niebie. Potem zniknęła.

Zeno poczuł smutek i ulgę. Wiedział, że Anna jest szczęśliwa i że kiedyś się z nią spotka. Wrócił na Pluton i poświęcił się pracy nad pokojem i harmonią między Plutonami a ludźmi.

Od tamtej pory na orbicie Plutona lata duch Anny. Jest on widoczny jako jasna gwiazda, która świeci nad planetą karłowatą. Jest to symbol miłości między Anną a Zenem, a także między Plutonami a ludźmi.