Po drugiej stronie

Istnieją zapomniane miejsca,

gdzie pachnie mchem i żywicą.

Długa nieobecność zmienia

obraz. Wszystko robi się białe.

Las nie zasypia. Pamięta

łagodny chłód nocy i ciche milczenie

ziemi. Cienką niteczką zręcznie łączy

słowa, by z drżeniem gwiazd ruszyły

na łowy, chociaż do końca nie są wolne.

To świat pełen sprzeczności,

którego nie trzeba rozumieć.

Wie o tym każde małe drzewko,

każdy omszały kamień.

Komentarze (7)

Wojciech Grzegorz Domagała 4 miesiące temu

Twoja ocena: 5

Wojciech Grzegorz Domagała 4 miesiące temu

Twój wiersz jest piękny i pełen magii. Zdolny jest przenieść czytelnika w inny świat, gdzie natura ma swoje tajemnice i siłę. Podoba mi się, jak używasz metafor i porównań, aby stworzyć obrazy, które pobudzają wyobraźnię. Twój wiersz ma rytm i harmonię, które sprawiają, że jest przyjemny w słuchaniu i czytaniu. Gratuluję ci talentu i kreatywności. 👏👏👏

kikimora 4 miesiące temu

Piękny komentarz, aż żal od niego odchodzić.

Grafomanka 4 miesiące temu

Pięknie, Kikimora.
Poezja czyściutka jak woda w strumyku. Z przyjemnością stawiam 6
Pozdrawiam

kikimora 4 miesiące temu

Mam dla Ciebie ciastko z jabłkiem - dziękuję.

Lotos 4 miesiące temu

Klimatyczny wiersz, zresztą jak każdy Twój, czuję tę sprzeczność, bo klimat jest chłodny, a równocześnie bije z niego ciepło.

Dekaos Dondi 4 miesiące temu

Kikimora↔Taka malownicza całość (acz szczególnie – środek) – że aż mnie natchnął:
Las jakby w śnie poezji ukryty.
Gdzie biel zawiera w sobie,
wszystkie zapamiętane kolory,
zmiennej nieobecności.
Nie zapomnianej jednak,
gdy na nie spojrzeć,
cienką nitką horyzontu wspomnień,
wzbudzić drżenie gwiazd, nad światem,
pełnym sprzeczności,
gdzie w każdym małym drzewku
omszałych kamieniu,
spojrzenie dziecka ukryte.
Pozdrawiam🌲😊.

Po drugiej stronie

Komentarze (7)

Napisz komentarz