po drugiej stronie lustra

tęsknię

do chwil kiedy słońce wypala niebo

tańczy na błękicie

wtedy zamykam oczy jakbym tam chciała zabrać

i schować piękno

oglądać gdy rzęsy wilgotne

od codzienności

może to dziwne

że tak niewiele trzeba

by zaistnieć w spisie osób zagubionych

dlatego nie szukaj mnie

nie chcę już być dotykiem

na bliznach

po drugiej stronie lustra
Autor: laura123
Czytano 213 razy
Data dodania: 29.12.2020

Średnia ocena: 3.0 Głosów: 21

Zaloguj się, aby ocenić64

Komentarze (14)

piliery 29.12.2020
To kolejny, znakomity wiersz. Jestes w formie. :) Te, debilne, jedynkowiczki - już się pewnie do nich przyzwyczaiłaś. Ja, nie.
laura123 29.12.2020
Dziękuję, Piliery za komentarz i czytanie.

Wiesz, gdyby oni wiedzieli jak mnie tym radują, to by pewnie nie stawiali, więc niech tak pozostanie... hahaha
befana_di_campi 29.12.2020
:)
Celina 29.12.2020
Piękny wiersz, Lauro.
Zakończenie podobnie katastroficzne, jak w poprzednim wierszu.
Pozdrawiam.
laura123 29.12.2020
A gdzieś w taki klimat wpadłam na zakończenie roku... może w przyszłym wyjdę z tego, a jak nie, to będę smęcić... hahaha

Dziękuję, Bogumił, za komentarz.
Agnes07 29.12.2020
Ładny wiersz. Pierwsza cząstka ociupinke przegadana ale generalnie ładnie i dobry tekst
laura123 29.12.2020
Dziękuję, Agnes.
Pozdrawiam.
Ośmiorniczka 29.12.2020
może to dziwne

że tak niewiele trzeba

by zaistnieć w spisie osób zagubionych

dlatego nie szukaj mnie

nie chcę już być dotykiem

na bliznach

-Jak dla mnie powyższy fragment jest obłędnie dobry. -
laura123 29.12.2020
To się cieszę, że udało mi się stworzyć coś dobrego. Dziękuję za komentarz.
Anlima 29.12.2020
Wzruszający tekst i prawdziwy. 5
laura123 29.12.2020
Dziękuję, Anlima.
Pozdrawiam.
Anlima 29.12.2020
Pozdrawiam
Jacom JacaM 31.12.2020
;-)
laura123 31.12.2020
A teraz mi powiedz, co znaczy ten uśmieszek, bo nie wiem czy mam się cieszyć, czy płakać?

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania