Po Holokauście nie ma już lekkich słów.

Po Holokauście nie ma już lekkich słów.

Są tylko te, wycięte z żywego ciała:

„Wszystko mi zabrano.

Został tylko wybór:

kim będę, gdy nie ma już nic.”

„Najgorsze nie jest zło potworów.

Najgorsze jest milczenie dobrych ludzi.”

„Zapomnieć zmarłych = zabić ich drugi raz.”

„Auschwitz nie skończył się w 1945.

Trwa w każdym, kto potrafi odwrócić wzrok.”

I to jedno, co naprawdę zostaje – krzyk, którego nikt nie chce usłyszeć:

„Świat, który na to pozwolił,

nadal istnieje.

Tylko nauczył się ładniej się uśmiechać.”

Nie mówcie mi o nadziei.

Mówcie mi o odpowiedzialności.

Bo następnym razem

może nie być już nikogo, kto przeżyje,

żeby to powtórzyć.