po między

idę przez las

na bruzdy twarzy pada mokry śnieg

tyle wilgoci ile ciepła

nie wspinam się już windą pończoch

uśmiecham do przeszłości

zamykam oczy by było mnie mniej

wydarty ze zdjęć i pamięci

duchy majaczą coraz bliżej

to nic

jeszcze jest dzień

a noc przyjdzie gdy przyjdzie

jak najczulsza kochanka

otuli wszystkie blizny

rzeka zbyt płytka

żeby ją możną było zawrócić