Po Wolny Kraj

Jestem Ania Kamińska. A to moja historia.

Szłam ulicami Warszawy, i rozglądałam sie po pięknej niegdyś Warszawie. Teraz ulice i budynki, niegdyś wesołe kolorowe i emanujące siłą i miłością, teraz były szaro-czarno-bure. Wszędzie można było wyczuć smutek, ale także siłę. Polacy nie poddawali się i walczyli o ukochaną Ojczyznę, niektórzy walczyli w podziemnych organizacjach, inni, tacy jak ja, działali na własną rękę.

Wracałam do domu po ,,malowaniu,, z dumnym uśmiechem na twarzy. Moja mama nie chciała abym działała sama, ale ja nie chciałam nigdzie dołączać. Bezpieczniej czułam sie sama niż w grupie ludzi, gdy weszłam do domu w oczy rzucił mi się bałagan na ganku i otworzone na oścież drzwi weszłam ostrożnie do środka rozglądając sie czujnie. Widok jaki zastalam odebrał mi dech w piersiach.