Pochodzenia zwierzęcego

no —i co pozostanie? jak już świat gruchnie

z szafy, albo urwie się, niczym żyrandol?

kiedy nie będzie niczego poza obierkami

i przejrzałym Słońcem, które zacznie świecić

w odwrotną stronę, ksobnie?

urodzi się nowy —Florciu w odbryzgach,

wykrzywiony (więc - bardziej zgodny ze swą

naturą), przyszkaradnicowadełko takie,

odbitka na szkle, przekalkowaniec

przesiąkły, przecedzony,

samotniulek usiłujący uciec z autoportretu,

człowiek wyproszony z selfie,

relegowany z pamiętników?

będę ja-bis, powtórkowy, repetujący klasę,

ja — Arthur Housman, aktor zapamiętany

głównie z ról urżniętych, pociesznych kolesi

(co rola - to pijak, pijak, pijak)?

no powiedzcie —co się stanie

jak nie będzie nawet próżni?

gdzie krzyknę, że jeszcze, dalej,

albo - już dosyć?

kto nie zechce wysłuchać? komu

przypadnie rola przechodnia odwracającego głowę?

znajdzie się łańcuch, emaliowana miska,

buda z przetkanych wiatrem desek?

e, wiadomo przecież, co nastanie:

pierwszy wiersz nieegotyczny

(stoisko zwiędłych kwiatów, lilije,

których nikt nie chciał kupić,

niesprzedane znicze bez knotów,

mokre zapałki. tyle w nim się zawrze

— nic poza tym)