Początek Marcza
Było to na przełomie zimy i wiosny. Przypuszczalnie na początku marca. Ostatnie płaty śniegu już topniały pod promieniami słońca, jednak jeszcze nie pojawiły się nowe trawy czy liście na drzewach.Sołtys Jasiek i pan Jakubek poszli do lasu. Był chłodny poranek, a las tonął we mgle. Widoczność była więc bardzo słaba.
Obywaj szli niemal w całkowitym milczeniu. Oczywiście, co jakiś czas, któryś z nich coś palnął, ale jakoś nie byli w stanie nawiązać dłuższej rozmowy.
W pewnym momencie ujrzeli wśród mgły niewyraźny kontur ludzki. Stopniowo stawał się on coraz większy. W końcu mogli już dokładnie przyjrzeć się temu człowiekowi. Zdębieli widząc go. Był to chudy, można by rzec wychudzony blondyn; ubrany w brązową, zniszczoną, skórzaną kurtkę i znoszone, sztruksowe spodnie. Na prawym ramieniu miał biało-czerwona przepaskę, a na plecach plecak. Co jednak najważniejsze, w rękach dzierżył karabin. Gdy zobaczyli, że jest uzbrojony przerazili się.
-Kurwa, czemu nie wziąłem ze sobą pistoletu!- pomyślał sołtys.
Nieznajomy chyba domyślił się ich reakcji, gdyż powiedział:
-Proszę się mnie nie bać. Nie jestem bandytą, choć tak mnie nazywają.
Sołtys zdębiał. Po chwili jednak przemówił:
-Ale kim jesteś? Co tu robisz?
-Wiecie, że nie mogę podać wam moich danych. Zgubiłem się od mojego oddziału i teraz błąkam się po lesie; już sam nie wiem, jak długo.
Na chwilę zamilkł, po czym dodał:
-Generalnie unikam kontaktu z ludźmi, ale moja sytuacja zrobiła się specyficzna. Potrzebuję pomocy.
-W czym w takim razie problem?- spytał Jakubek.
-Właśnie- dodał Sołtys- nie wiemy, czy możemy ci pomóc, bo nie wiemy czego chcesz.Spojrzenie nieznajomego wskazywało na zrozumienie.
-Otóż dzisiaj skończyło mi się picie. Czy nie moglibyście mi czegoś dać? Proszę pomóżcie; ja nie jestem złym człowiekiem. Przecież mogłem do was strzelić z tyłu, a tego nie zrobiłem. Wolałem jednak z wami porozmawiać, chociaż brałem pod uwagę, że możecie mnie wydać.
Pan Jakubek wyjął z kieszeni butelkę wody mineralnej i powiedział:
-Nikomu cię nie wydamy. Masz tu wodę.
Nieznajomy wziął ją do ręki i zaczął się jej uważnie przyglądać. Robił wrażenie zdziwionego.
- Jakaś dziwna ta butelka. Taka miękka. To chyba nowość?
-Tak to nowość. - wyjaśnił pan Jakubek- Ale proszę się nie bać. Jest dobra.
-Od tego ukrywania się zupełnie straciłem orientację w tym, co się w Polsce dzieje. Zupełnie nie znam powojennej rzeczywistości.
Po tych słowach nieznajomy napił się. Na jego twarzy pojawił się uśmiech. Widać było, że jest już zaspokojony
.- Dobre, jednak nawet pod rządami czerwonych powstają nowe, wartościowe rzeczy.Zakręcił niedopitą butelkę i włożył ją do plecaka.-Resztę zostawię sobie na później.
-Poczekaj- powiedział sołtys- mam dla ciebie jeszcze to.Po tych słowach wyjął butelkę piwa.
-Ten trunek też jak się domyślam jest powojenny. Nie kojarzę browaru, a butelka ma oryginalny kształt.
-Tak, to wszystko powojenne produkty.- przytaknął sołtys.
Nieznajomo schował piwo.
-Bardzo dziękuję panom. Obydwaj mocno mi pomogliście.
-Nie ma sprawy.- Zaśmiał się Jasiek.
- Czy jednak nie potrzebujesz jeszcze czegoś do jedzenia. Moglibyśmy pójść do wsi i dać ci np. trochę kiełbasy.
-Nie trzeba. Żywię się leśnymi owocami. Poza tym na wsi mogą być tajniacy. - odparł nieznajomy.
Potem wszyscy na moment zamilkli. W końcu partyzant (gdyż tak chyba możemy go nazwać) przełamał ciszę.
-Naprawdę jestem bardzo wdzięczny za waszą pomoc. Wiem, że o nas Ruskie rozpowiadają różne bzdury; że niby palimy wsie; że gwałcimy kobiety, i tym podobne. To jednak wszystko bzdury wsysane z palca, i nie mające żadnego pokrycia w faktach. Oczywiście nie twierdzę, że nie mogło być jakiś takich pojedynczych przypadków; ale na pewno ogół nas tak nie postępuje.
-Wierzymy ci.- odrzekał sołtys; a Jakubek pokiwał głową.
-No dobra, muszę już iść. Mam nadzieję, że wkrótce odnajdę mój oddział. Bywajcie. Z Bogiem.
Po tych słowach odszedł. Szybko jego postać zniknęła we mgle.
Mimo tego, iż już nie było go widać, dwaj mieszkańcy wsi jeszcze patrzyli w punkt do którego się oddalił.
-Myślisz, że odnajdzie swój oddział?- spytał pan Jakubek.
-Już jest chyba za późno.
-Pewnie masz rację. Raczej, tez inni do nasz nie przyjdą.
-Z pewnością. To był ostatni wyklęty.
Marek Adam Grabowski
Warszawa 2019
www.zapisacmarzenia.pl
Komentarze (9)
Pozdrawiam.
A może ten facet to wcale nie był ostatni wyklety, ale jakiś przebieraniec, który za takiego chciałby uchodzić. W dzisiejszych czasach może to być niezła fucha.
Mam tak, że odnoszę (co czasem idzie zauważyć) i kojarzy mi się z Dżapońskim filmem o tytule chyba "1942" - się w czasie zaplątali, zresztą w Dżapońskich filmach to w czasie plątali się nie raz a potem nawet w Koreanskych, ale u nas to rzadko.
Atmosfera - klimat - w dechę.
drzewach.Sołtys - brak spacji.
mam dla ciebie jeszcze to.Po tych - brak spacji
Raczej, tez inni do nasz nie - też - brak kropki, i jeszcze parę się znajdzie jakby drążyć technicznie
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania