Pod stołem

Od grudnia

śnię wojny atomowe,

światła dziwne, wpadające prosto w oczy,

ciała rozpięte między wschodem, a zachodem

szum łez matki

i kilka dziwek

z niedalekiej przeszłości

Od miesięcy

w tym ruchu planetarnym

wciąż parzę usta słowami, potykam się na kłodach myśli i

gwałcąc ciszę krzyczę

o braku miłości.