Pod taflą

Widzę cię

zanim jeszcze zdążysz zbudować zdania

twoje słowa

są jak lustra w deszczu -

rozmazują prawdę, odbijają tylko to, co chcesz widzieć

a ja

trzymam swoje milczenie

jak klucz pod wycieraczką -

nie pytasz, więc nie znajdujesz

nie przerywam

choć każde zdanie ciąży jak mokry dym

unoszący się tylko na chwilę, zanim wsiąknie w ściany

w twoich oczach

od zawsze leży teatr

a ja nauczyłem się bić brawo

zanim kurtyna opadnie

czasem

chciałbym ci powiedzieć, że wiem

że widzę pęknięcia w twoim uśmiechu

jak rysy na tafli lodu

zanim jeszcze zrobisz pierwszy krok

ale zamiast mówić

staję się cichym księżycem

który świeci, choć nikt już nie patrzy w niebo

i tylko w nocy

rozmawiam z cieniem

bo on jedyny nie kłamie, gdy milczy