podnóżki

kradnę światło ze zwierzęcej krwi

glina czeka na żar z pieców

mury będą tak bardzo zimne

cegła na cegle między niebem a piekłem

rozpocznijmy rytuał

czerwień jest ledwie ścieżką

wielkie stalowe konstrukcje trwonią miłość

łaska rozpięta na drutach

więcej dróg niż dróg

tak długo trzeba jechać donikąd

skrzyżowanie pod skrzyżowaniem

przebite gwoździami

i tak wygrają pierwotne żądze

jestem tylko człowiekiem

tylko jestem

nienawiść to sól

druga strona tego o czym marzę

każde zaplecze