Podróż

utkane chłodem marzenia

rozrysowują

szlak mglistych słów

spowiedzi

 

zawierzony samemu sobie

dotykam

absolutu dręczonego rozumem

samochwały

 

chciałbym dotrzeć

pasmem

wysokości ponadludzkich

w tobie

Podróż
Autor: Disciple
Czytano 236 razy
Data dodania: 11.08.2023

Średnia ocena: 3.3  Głosów: 8

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • Johnny2x4 11.08.2023
    Ładnie utkany wiersz. Podobają mi się niebanalne metafory.
  • Sufjen 11.08.2023
    Minimalistyczna poezja, ale ma to do siebie, że jest jakaś. Pozdrawiam :)
  • Bettina 11.08.2023
    grasen, so!
    krass
  • sturecki 11.08.2023
    Wszystko podróżuje: od marzeń po słowa, przez absolut, do chcianego pasma. To fakt, który tak, a nie inaczej został sformułowany. Czy końcowy przystanek jest mną?
  • Disciple 12.08.2023
    Dziękuję Wam za pochylenie się nad wierszem!

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania